Genieten van een prachtige rit op de duofiets

‘Wie döt mij wat, wie döt mij wat, wie döt mij wat
vandage, ‘k heb de banden vol met wind,
nee ik heb ja niks te klagen’

Deze woorden zingt Daniël Lohues van Skik in ‘Op Fietse’. Wie kent het gevoel niet: de wind door de haren, een gevoel van vrijheid en tegenwoordig ook van snelheid op de elektrische fiets. Veel mensen kunnen blijven genieten van fietsen in de buitenlucht door trapondersteuning. Op een gewone fiets óf op een duofiets. Als zelfstandig fietsen niet meer gaat of je vindt het leuker om samen te fietsen, dan kun je gezellig met een familielid of maatje een ritje maken.

In Grou is het duofietsen al jaren een project van de Unie van Vrijwilligers Grou (UVV) voor de bewoners van woonzorgcentrum Friesma State. Bouke Smits is al zes jaar vrijwilliger. Hij gaat een paar keer per week fietsen met mensen die dat niet meer alleen kunnen. “Heerlijk even naar buiten, daar genieten ze zo van en ik dus ook. Ook doe ik het kleine onderhoud aan de fietsen en geef instructie aan de vrijwilligers die voor het eerst met de duofiets op pad gaan”.

Cadeau

De UVV heeft in 2020 voor haar 75-jarig bestaan een nieuwe duofiets cadeau gedaan aan alle inwoners van Grou die er gebruik van willen maken. Door de coronacrisis is er nog geen actieve PR-campagne mogelijk geweest om het duofietsen te promoten. Het is de bedoeling om met de nieuwe duofiets meer Grousters te laten genieten van een fietstocht. Maar hoe krijg je dat voor elkaar? Ik ga op een mooie ochtend naar Wergea om te horen hoe zij de duofiets in hun dorp hebben geïntroduceerd.

Wergea

Wietske Sinnema van de werkgroep ‘Mienskip’ was vanuit haar werk in de zorg bekend met de duofiets. Ze leende in 2019 een weekend de duofiets van Friesma State om haar dorpsgenoten in Wergea kennis te laten maken met dit mooie vervoermiddel en dat was een groot succes. Haar enthousiasme werkte aanstekelijk. Door twee dagen door het dorp te fietsen en inwoners uit te nodigen voor een ritje, was de fiets meteen een bekend verschijnsel. Jelle en Betty Talsma uit Wergea wilden graag wat voor de mienskip van Wergea doen en sponsorden daarna de aanschaf van een fiets. Deze fiets staat gestationeerd bij één van de drie coördinatoren en er is een agenda waarin de planning staat.

Meer dan fietsen

Hoewel de duofiets dus al een tijdje bekend is in het dorp, stoppen vrijwilligers regelmatig bij inwoners voor de deur om ze uit te nodigen om een eindje mee te fietsen zodat ze kunnen ervaren hoe het is. Het is meer dan fietsen: het is een middel om naar buiten te gaan en een gelegenheid om je verhaal met iemand te delen. En er kan veel. “Als iemand graag een terras wil bezoeken in Grou, dan fietsen we daar naar toe.” Door corona is er veel minder gefietst en moet het wel weer op gang komen.

De geur van fluitenkruid

Het wordt tijd om het zelf eens uit te proberen. Ik ga eerst als bijrijder mee. We fietsen het dorp uit via een betonnen binnenpad, naar Wirdum. De geur van het fluitenkruid en de kwakende kikkers brengen me meteen in een stemming waarin tijd en plaats er niet meer toe doen. We stoppen even bij het gemaaltje aan het einde van de Moskoureed. De gemeente Leeuwarden heeft een stukje grond in bruikleen gegeven aan het dorp Wergea. Deze grond is bewerkt en ingezaaid door de gemeente. Ook zijn er een aantal jonge wilgen geplant. Er staat een bankje waar wandelaars en fietsers kunnen genieten van deze bijzondere tuin in het buitengebied. Bij Wirdum denk ik dat we alweer in Wergea zijn. Mijn richtingsgevoel is weg. “Hé, die koeien hebben een eigen wandelpad om het weiland heen”, merk ik op. Wietske legt uit dat ze de hele dag rondjes lopen en zo bij de melkrobot langskomen. Jeetje, wat een systeem.

Iedereen kan mee

Halverwege wisselen we van plaats en bestuur ik de fiets. In de bochten is het even wennen, maar verder gaat het prima. Er kan meegefietst worden door de bijrijder, maar als dat niet gaat kunnen de voeten op een steun en kan de elektrische ondersteuning worden verhoogd. De fiets is zo uitgerust dat iedereen, met en zonder beperking, mee kan. De tijd vliegt voorbij. Het valt me op hoe vriendelijk iedereen onderweg groet als we passeren. “De zichtbaarheid van de fiets werkt ook mee om mensen mee te krijgen”, vertelt Wietske. Ik vond het echt een beleving. Dat mag ik in een schriftje vermelden. Iedere gebruiker wordt gevraagd om dat te doen. Dat is een mooi idee, ook voor Grou. Ik neem de enthousiaste verhalen van Wietske eveneens mee en ik hoop dat de duofiets ook bij ons in het dorp vele kilometers op de teller krijgt■

Enkele reacties uit Wergea:

• “Jammer van de mist, maar toch even een heerlijke frisse neus gehaald!”
• “Samen langs de Zwette gefietst en genoten van deze prachtige rit.”
• “ Fijn gefietst, de Moskoureed om. Dat stukje hebben we al in geen tien jaar
meer gewandeld.”
• “ Een buizerd van dichtbij bewonderd, prachtig! En 5 ooievaars op muizenjacht.”
• “ Fan Wergea nei myn froechere wenplak Wytgaard. Op nei Grou, nei myn
suster. Efkes op de Grouster merke sjoen en wer nei Wergea. 35 km fytst.”
• Mevrouw vertelde het heerlijk te vinden, de wind door het haar.
“Wat sil ik no lekker sliepe fannacht”
• “ Fris wyntsje en moaie wolken yn’e loft. De natuur yn. Lekker oan it wetter
sitten. In fekânsjegefoel. De middei wie sa mar om.”
• Onverwachts op de fiets. Voor het eerst door de nieuwbouw van Warga.
Je kijkt je de ogen uit.”
• “ Ondanks de kou heerlijk gefietst. Bij ‘Oan Tafel’ nog een glaasje
glühwein gedronken. We hebben genoten van een gezellige middag”
• “ Fit werom nei hûs, lekker brún wurden mei dit moaie waar.”