Omdat mijn vader, Ritsko van Vliet senior, al jaren een bekende goochelaar-conferencier was, lag het voor de hand dat ik als zoon zijnde ook die kant op zou gaan. Hij had daar goed over nagedacht: “Tetman de Vries is als cabaretier een begrip in Friesland en ik ben een begrip als goochelaar. Daar kun jij van profiteren omdat ik je bij je geboorte dezelfde naam als ik heb gegeven.”
In de jaren zeventig was ik werkzaam als dj, maar ontwikkelde me ook tot een allround entertainer, zoals dat erg duur op mijn artiestenfoto stond. Leeuwarden had toen heel wat zalen waar bedrijven, wijken en verenigingen hun jaarlijkse feesten vierden.
Naast De Harmonie waren vooral Zalen Schaaf en Huize Tivoli geliefde plekken om iets te organiseren. Allemaal podia waar ik als artiest mijn eerste sjouwtsjes deed. Dit Liwwadder woord voor optreden komt uit de tijd dat Leeuwarder artiesten en muzikanten met hun attributen op de bagagedrager naar omliggende dorpen fietsten.
ONVERGETELIJKE INDRUK
Een van de eerste optredens die ik deed was in 1973, samen met Theo van Geest (artiestennaam Poko) bij het Daverend Wijnfeest in Huize Tivoli aan de Huizumerlaan. Wij kenden de dochter van eigenaar Van der Veen goed en die regelde dit voor ons aansprekende optreden. Hoofdact was De Tiroler Hofkapel, een muzikale selectie van Ons Genoegen, onder leiding van Alardus Bons (opa van onze boekrecensent Annette Bons). Theo en ik waren zo vereerd dat wij onze goochelhand volledig overspeelden. Om een onvergetelijke indruk te maken, hadden wij een geheel nieuwe act ingestudeerd.
Onvergetelijk werd het zeker, maar niet op de manier die we hadden gewild. Theo had bedacht dat een pilaar met vuurwerk en rook zou transformeren tot artiest Ritsko. Dit ging helemaal mis. Ik stond klaar op een minuscuul emmertje, in een stapel hoepels met een doek erom- heen gewikkeld, dat ik met mijn handen omhooghield. Theo deed zolang over de introductie dat ik de vermomming niet meer strak kon houden. Het publiek zag de pilaar steeds krimpen en uitzetten. Het vuurwerk werkte niet omdat de lont inmiddels was uitgedroogd. De geïmproviseerde rookmachine werkte juist te goed waardoor de voorste rijen minutenlang onzichtbaar waren. Gelukkig maakte de Poko Ritsko Disco Show à Go Go na afloop deze flater helemaal goed.
BANDPARODIST
Naast mijn werk als goochelaar ont- wikkelde ik me ook meer en meer als bandparodist. André van Duin
maakte daar naam mee door zijn deelname aan het AVRO-programma “Nieuwe Oogst”. Je monteerde korte muziekfragmenten, gesproken tekst en geluiden tot een kolderieke mix waarbij je de woorden playbackte en de bewegingen imiteerde. Zo werd de vraag “Waarom zijn de mensen zo moe?” van Jules de Corte beantwoordt met “Weet ik veel!” uit een conference van Toon Hermans. Dit alles wisselde ik af met vreemde danspasjes op de tonen van Daddy Cool van Boney M en Hocus Pocus van Focus. Gekleed in een showjasje met dito schoenen was dit alles een populair onderdeel van mijn show.
BUITENOPTREDENS
De bandparodie leende zich goed voor buitenoptredens: de muziek trok nieuwsgierig winkelpubliek naar een tijdelijk podium in het centrum van Leeuwarden. “Ter vergroting van de gezelligheid presenteert de Commissie Centrum Winkeliers diverse acts op de Lange Pijp.” Vaak was dat een programma samen met artiesten uit de stal van het variétémanagement van mijn vader, zoals fakir El Kabiri, boeienkoning Harry Alouette en expanderkoning John Burly. Mooie shownamen voor mannen die in het dagelijks leven Sjors Dijkstra, Harm Leeuwerik en Jan Vorenholt heetten. Het was in de buitenlucht best improviseren. Oppassen dat de plaatselijke jeugd niet aan je spul- len kwam, meters verderop in een pashokje van Schweigmann Kindermode verkleden en hopen dat de stroom niet uitviel, wat af en toe gebeurde.
Het ergste was als je steeds moest verkassen omdat winkeliers klaagden dat wij wel aandacht trokken bij de concurrent, maar niet bij hen voor de deur. Zo kon het gebeuren dat de aanhangwagen waarop ik eerst in
de Sint Jacobsstraat stond op te treden later op de middag bij het Naauw en op het Klokplein stond. Ik sjouwde er dan met mijn hele hebben en houwen achteraan. Inderdaad, sjouwtsjes ter vermaak. ■