Het Orkest foar Elkenien is een project van Kunst in je Buurt, een samenwerking tussen Het Generatiehuis en welzijnsorganisatie Amaryllis. Het gezamenlijk doel van beide organisaties is het laten meedoen van bewoners van 18 tot 108 jaar, het stimuleren van ontmoetingen en verbindingen tussen mensen en in het bijzonder tussen de verschillende generaties. Jeltsje trok de stoute schoenen aan, stofte haar keyboard af en deed mee.
Er zijn inmiddels wijkorkesten in Grou en Sneek en zelfs twee in Leeuwarden. In de wijkorkesten draait alles om het plezier. Projectleider Annewiep Bloem en dirigent Guus Pieksma stellen dat iedereen muziek kan maken. “Daarom leren we volwassenen zonder muzikale ervaring om een instrument te bespelen en samen muziek te maken”, zegt Annewiep. “Met muziek brengen we mensen in beweging. Er ontstaan nieuwe verbindingen, mooie inzichten en de energie borrelt. Bij alles wat we doen werken we steeds toe naar een hoogtepunt: het concert. De mooiste manier om samen het plezier in muziek maken te vieren!”
Is het voor mij weggelegd?
Ik besluit mee te doen met het orkest in Grou. Dicht bij huis en tien gratis lessen om uit te proberen of het keyboard blijft of het huis verlaat. En een test of mijn seniorenbrein dit nog aankan. Ik ben niet geheel a-muzikaal, maar ik kan geen noten lezen, heb geen idee of ik de juiste toetsen kan vinden en hoe je een instrument moet bespelen. Superspannend, maar ik hou van uitdagingen, dus met gevoel voor dramatiek en dynamiek stap ik in de wereld van een orkest. Met nog vierentwintig andere deelnemers en een diversiteit aan instrumenten zoals saxofoons, trompetten, djembés, een dwarsfluit, gitaar, altfluit, klarinet, bugel en een cajon. Gelukkig zijn er meerdere keyboards.
Makkie toch?
Dirigent Guus begint meteen enthousiast stickertjes op het keyboard te plakken, zodat ik weet waar de centrale C begint en de rest van het octaaf. Huh? Daar is het eerste struikelblok al: tot nu toe ben ik alleen bekend met do-re-mi. Maar it sil heve! We krijgen een map met oefeningen en uitleg over hoog/laag spelen, kruisen en akkoorden. Op de notenbalk zie ik onder iedere noot de letter staan die je moet aanslaan. En met welke hand en vinger; iedere vinger heeft een cijfer. Goed bedacht zeg, makkie toch? De eerste oefening is vier tonen aanslaan met de rechterhand, vier met de linkerhand. Als dat is gelukt, voelt het magisch. Ik speel! Om me heen is het een kakofonie van geluiden, ieder speelt op zijn eigen manier, heel fortissimo. Probeer ook maar eens een goed geluid uit een trompet te krijgen, ik ben blij dat ik dat niet hoef. Nee, dit is prettig, vier nootjes hier en vier nootjes daar. De eerste twee lessen gaan dan ook boven verwachting.
De andere orkestleden leren kennen
Maar het energetische gevoel, het fieramente, wordt in de volgende lessen al snel getemperd als de rechteren linkerhand tegelijkertijd verschillende noten moeten aanslaan. Mijn brein kan dit niet aan en slaat letterlijk op slot. Ik vraag een privéles aan bij Fokje, de accordeoniste die een straat verderop woont en die ik voor het orkest niet kende. Want het gaat natuurlijk niet alleen om het met elkaar spelen, maar ook om het leggen van nieuwe contacten door een gezamenlijke passie. In het leven van Fokje de Jong (73) speelt muziek een grote rol. Tijdens haar middelbare schooljaren speelde ze keyboard in een heuse meisjesband en ze trad op op bruiloften en partijen, semi cabaretesk. Ook speelde ze in de pauze van voorstellingen van Tetman de Vries en Rients Gratama. Fokje speelt in het orkest accordeon en doet mee omdat ze het zo gezellig vindt om met een groep muziek te maken. Ron Schipper (65) vertelt dat hij ooit begon met vioolspelen en dat hij in ensembles speelde, maar dat hij graag saxofoon wil leren spelen. Uiteraard heel wat anders: van strijken naar blazen. Hij oefent iedere dag en is zo enthousiast dat hij les gaat nemen en in een groep wil spelen. Annie Bosma, ver in de zeventig, heeft viool gespeeld, waaronder een gamba, een Afrikaanse strijkviool die tussen de knieën wordt geklemd. Maar nu komt haar lang gekoesterde wens uit om klarinet te spelen en dat gaat voorspoedig. Annie woont sinds een jaar in Grou en is ook bij het orkest gegaan om meer Grousters te leren kennen. Anneke Koster (66) is dol op muziek en wilde naast de piano graag een blaasinstrument bespelen. Ze gaat voor de bariton en vindt het super: drie knopjes waar alle geluiden uit moeten komen. Drie knopjes, tsjonge, ….. ik heb er heel wat meer te verwerken. Maar goed, ik benijd de blazers niet, hoe moeilijk is het om de lucht goed in het instrument te persen. Petje af.
Na vijf lessen en veel oefenen
We spelen al drie liedjes! Ik kom erachter dat ik thuis heel veel moet oefenen. Dat is niet mijn sterkste punt. Maar doordat ik het leuk vind en dankzij goede instructievideo’s
en meespeeltracks, gaat het thuis steeds beter. Ja, je leest het goed: thuis! Want als bij de repetitie het orkest klaar is met het liedje, ben ik nog halverwege. Buurvrouw Elly Dijkstra (71) zit op hetzelfde niveau. We begrijpen elkaar. Ook heel fijn is de volumeknop op ons instrument. Forza! Met bravoure ga ik dit tot een goed einde brengen. En ik verwacht dat het keyboard blijft. Als je dit leest, dan zijn de lessen voorbij en hebben we op 3 juni het resultaat in Grou ten gehore gebracht. Wat een ervaring om dit mee te mogen maken. Guus, bedankt voor je enthousiasme en geduld bij mijn opmerkingen, uit wanhoop en onzekerheid geplaatst. Grote kans dat dit geslaagde project een vervolg krijgt! ■
