De winter is ten einde. Het was zacht en nat, met een vleugje sneeuw en ijs. De echte fanatieke schaatsers hebben wellicht een paar streken op het ijs gezet, maar een Elfstedentocht was (weer) heel ver weg. Het enige dat we kunnen doen is genieten van de verhalen over eerdere tochten. En die zijn de moeite van het delen waard! De komende dagen vind u de verhalen van Jaap, Emiel, Yme, Jemke, Klaas en Gerry over hun ervaring met een Elfstedentocht die ze hebben gereden.
Yme Lautenbach
Reed de Elfstedentocht twee keer in 1986 en 1997.
Ik kan de beelden zo weer oproepen. Eén herinnering zal me altijd bijblijven. Onderweg kom ik een groepje schaatsers tegen en ik haak even aan. Het valt me op dat een van hen Marlboro op de rug heeft staan. Vreemd, denk ik nog. Maar ik vervolg snel mijn eigen weg, daar ligt immers mijn focus. Later blijkt dat het de rug was van de 18-jarige Prins Willem Alexander, op het ijs beter bekend als W.A. van Buren.
Dat onze koning het Elfstedenkruisje altijd met trots draagt tussen zijn andere onderscheidingen, betekent dat het voor hem ook een belangrijke en bijzondere sport prestatie is.
