Ouder worden is een individueel ontwikkelingsproces. Jouw persoonlijkheid, levensloop, fysieke en sociale omstandigheden zijn daarin bepalend. Het proces is voor iedereen anders en daardoor uniek. Sommige ouderen blijven tot op zeer hoge leeftijd betrokken bij de wereld om hen heen. Anderen trekken zich terug en nemen afstand. Dat kan een bewuste keuze zijn, maar er zijn ook ouderen die niet om hulp durven te vragen. Die de ander niet tot last willen zijn. Eigenlijk moeten wij dan doorvragen en onze zorg uitspreken, zonder iemand onder druk te zetten. Het is triest om te bedenken dat iemand die ooit midden in het leven stond, een mooie carrière en een fijn gezin had, zich in de laatste fase eenzaam of verbitterd voelt. Bijvoorbeeld door het verlies van een partner of soms zelfs een kind. Dat vergt veel van een mens en het gaat ten koste van de levensvreugde.
Gelukkig zijn er ook veel senioren die tot op hoge leeftijd zelfstandig hun leven leiden en er een feestje van maken. Er lekker op uit trekken en veel contact hebben met buren, vrienden en familie. Die reizen en cruises maken of met de camper op avontuur gaan en nieuwe plekken ontdekken. Misschien zelfs een tweede huis of zomerhuis hebben. Opa’s en oma’s die op hun kleinkinderen passen en mooie herinneringen maken of een moestuintje verzorgen. Die op dansles zitten, in een repaircafé helpen of nog politiek actief zijn. Je kunt op zoveel manieren midden in het leven staan. Hobby’s als fi etsen, koken en creatief bezig zijn houden je actief. En wie mantelzorg verleent of vrijwilligerswerk doet, draagt ook nog een steentje bij aan de maatschappij.
Laten we onze ouderen, die mooie parels vol levenswijsheid, niet betuttelen. We mogen respect hebben voor het lange en soms vermoeiende pad dat ze hebben afgelegd. En we moeten trots zijn op wat ze hebben bereikt en vertrouwen op wat ze zelf nog kunnen. Informeren waar ze hulp bij nodig hebben is prima, maar hun leven overnemen niet. Dat vraagt om de juiste toon. Om geduld, inzicht, aandacht, zorg en tijd. Senioren hebben een eigen stem en het vuur brandt nog steeds in hen. Het is aan ons om die stem te horen en de kracht van die vlam te herkennen. ■
