Van 1975 tot 1980 was ik diskjockey in de Leeuwarder discotheek La Bella en trad ik ook op als artiest. Daarnaast had ik nog genoeg ruimte voor mijn hobby: fotograferen. Ik richtte me niet op natuurfoto’s of stillevens, maar legde bijzondere gebeurtenissen vast die voor mijn neus gebeurden. Soms bij toeval, maar vaak zocht ik het zelf op. Ik had altijd een fototoestel bij me. Als freelancefotograaf kwam je in die tijd met een Nikon om de nek, aangevuld met een stel losse lenzen, nog gemakkelijk binnen bij sport- en muziekevenementen.
De Leeuwarder bokser Rudi Koopmans vocht in 1979 voor de tweede keer om de Europese titel. Hij kwam regelmatig in La Bella omdat zijn vrienden Wiekie Akkerman en Jean Pierre Hobein, die hem ook tijdens de wedstrijden bijstonden, daar portier waren. Voor mij een reden om erbij te willen zijn. Maar hoe kom je daar als freelancefotograaf binnen? Ik belde eerst met Simon Visser, hoofd van de sportredactie van de Leeuwarder Courant. Ik vertelde hem dat ik naar Ahoy ging om foto’s van de match Rudi Koopmans tegen Aldo Travesaro te maken. Of Visser interesse had in een afdruk. Hij had zeker interesse, maar kon niet beloven dat de ingeleverde foto geplaatst zou worden. Dat is het lot van een freelancer. Je foto moet altijd beter zijn dan die van de vaste fotografen. Na dit gesprek belde ik gelijk met Ahoy en blufte dat ik in opdracht van de Leeuwarder Courant foto’s wilde maken. Binnen vijfminuten had ik een perskaart.
BEHOORLIJK PRIJSKAARTJE
Ik had de ene hobbel genomen of de volgende diende zich al aan: mijn telelens was niet goed genoeg om van
boven op de tribune een scherpe foto van een vuistslag van Rudi te maken. Ik toog naar Dixons op de Nieuwestad en vertelde dat ik wel toe was aan een telelens die bij sportevenementen supersnelle momenten kon vastleggen. De verkoper kwam direct met een pronkstuk aanzetten, waar ook een behoorlijk prijskaartje aan hing. Hij sprak de woorden waar ik op hoopte: “Neem de lens maar mee om te proberen”.
Dus reed ik met een professionele lens op de achterbank naar Rotterdam. Ik zag Rudi Koopmans in een uitverkocht Ahoy voor het eerst Europees kampioen worden en ik had de foto’s. Midden in de nacht ontwikkelde ik het rolletje en drukte ik de beste foto af. Deze bracht ik vroeg in de ochtend naar de LC-redactie op het eind van de Voor-streek. De foto werd niet geplaatst (“geen ruimte meer”) en de lens heb ik de volgende dag terug- gebracht. Simon Visser trof ik twee jaar terug bij de Noordelijke Club van Circusvrienden toen ik daar een lezing over ‘Slappe’ Douwe Bijlsma gaf. Hij kon zich het fotovoorval niet meer herinneren, maar had waardering voor mijn doortastendheid.
WEL RAAK
Een paar jaar later was het wel raak. In 1980 zat ik met vrienden op de hoofdtribune bij Cambuur- Wageningen. 
Tijdens deze wedstrijd werd de Wageningen-trainer Frans Körver wegens opmerkingen richting de arbiter naar de tribune gestuurd. Ik rende met mijn camera naar beneden en legde Körver vast terwijl een politieagent hem in de spelerstunnel begeleidde. Op de foto stond ook een fotograaf voor een afgesloten hek die vanaf het veld wanhopig probeert een goed shot te maken. Dit keer had ik de betere ‘plaat’ want de volgende maandag stond mijn afdruk op de voor- pagina van de Leeuwarder Courant.
ROCKHELD
Mijn mooiste shots had ik toen al genomen, maar die werden pas jaren later echt bekend. Op 22 augustus 1978 kwam VARA’s Lijn 3 met Herman Brood naar de Prinsentuin. Voor mij de kans om deze rockheld van dichtbij te vereeuwigen en de foto’s in La Bella aan Broodfans te verkopen. De assistent-producer van het radioprogramma kon ik overtuigen dat foto-opnames vanaf het podium een extra dimensie hadden. Hij trok mij omhoog en wees mij op een plek vlak achter de piano van Brood. Vervolgens heb ik (achteraf gezien) de meest indrukwekkende foto’s uit mijn fotografenbestaan gemaakt.
NAAMSVERMELDING
Eentje kwam vrij snel op een verzamelelpee met zes nummers van Brood. De uitgever, Wobbe van Seijen, nam mijn foto gratis mee in ruil voor een naamsvermelding. Dat heeft hij helaas vergeten. Iets wat wij later in zijn platenzaak op de Voorstreek bij een kop koffie hebben uitgepraat. De foto’s kregen meer bekendheid toen Pieter ten Zijthoff in 2012 een tributeconcert ter herinnering aan het legendarische Broodconcert promootte. Pieter was een van de La Bella-bezoekers die een aantal Broodfoto’s van mij had gekocht.
Op eentje zie je hem in het publiek fotograferen, zittend op iemands schouders. Hij vroeg of ik de negatieven nog had en na een dag speuren op zolder vond ik ze terug. In 2016 kwamen daardoor twee foto’s in de documentaire ‘Unknown Brood’. Zie ik mijn naam op de aftiteling tussen die van Govert de Roos en Anton Corbijn. Het Historisch Centrum Leeuwarden gebruikte een opname voor de tentoonstelling ‘Prinsentuin, 200 jaar stadspark’. Een aantal heeft een plek in ‘Street’, het Herman Broodboek van Pieter ten Zijthof. Wie had dat gedacht toen ik in 1978 Herman Brood voor zesduizend uitzinnige Leeuwarder jongeren vastlegde. ■
