Gezond ouder worden: wie wil dat nou niet? Als je gezond ouder wordt, voel je je vitaler, leef je langer, kun je langer thuis blijven wonen en verlaag je het risico op ouderdomsziekten. Gezond ouder worden is een extra uitdaging voor mensen met een chronische ziekte. Gelukkig is er ‘Dans op recept’. Het voortbestaan van deze activiteit hangt echter aan een zijden draadje. Alle reden om ons oor luister te leggen bij deelnemers. Wat betekent dansen voor hen en hoe kijken zij aan tegen de voorgenomen bezuiniging?
Op een donderdagochtend rond 11.30 uur is het een drukte van belang in de Verdistraat, waar mfc Westen- kwartier gehuisvest is. Mensen lopen af en aan en een taxibusje blokkeert tijdelijk de doorgang. Binnen zitten de deelnemers van de dansgroep al om tafel. “Wil je ook koffie? Doe je zo ook mee met het dansen?” vragen ze me. “Ja natuurlijk!”
CONCENTRATIE EN PLEZIER
Tijd om te beginnen. “Loop je maar vast lekker warm”, nodigt docent Trudi uit. Dat is niet aan dovemans-oren gericht. Draaiend en zwaaiend nemen we de ruimte in bezit. Trudi heeft een afwisselend programma voor ons in petto: de muziek is soms rustig, soms meer uptempo. De ene keer bewegen we actief door de ruimte, de andere keer zitten we rustig op een stoel.
“Rechtop zitten hè, je rug los van de stoel”, instrueert ze. Hierna neemt ze ons mee in een verhaal gecombineerd met dansbewegingen. Vervolgens gebruikt ze een sneller nummer (Bananarama, 1982) https://www.youtube.com/watch?v=pOHfn2m9nlU om ons danspassen naar links, rechts, voor en achter te laten maken.
Het lied ‘The Boxer’ van Simon & Garfunkel uit 1970 brengt weer andere dansbewegingen met zich mee https://www.youtube.com/watch?v=l3LFML_pxlY&list=RDl3LFML_pxlY&start_radio=1 Luidkeels zingen we samen het refrein mee: “Lai la lai, lai la lai.” De wangen worden roder, de gezichten zijn een combinatie van concentratie en plezier.
DIT IS VEEL LEUKER!
Eva verlaat voortijdig de les, maar wil nog wel wat kwijt. “Ik kom hier om aan mijn beweeglijkheid te werken; dat is belangrijk vanwege mijn MS. Daarvoor ga ik ook naar de fysio, maar dit is veel leuker. Dankzij het dansen kom ik eruit en heb ik sociale contacten.” Greta (68) en Margreet (64) beamen hoe belangrijk bewegen is als je MS hebt. “Wij merken dat het lopen steeds moeilijker gaat. Dankzij de muziek ben je even niet met je MS bezig, je beweegt gewoon mee met wat je hoort. Je leert hier naar je eigen lijf te luisteren: wat lukt vandaag wel en wat niet?
Daarnaast merk je dat je soms meer kunt dan je denkt. Zo hebben we als dansgroep opgetreden in
De Harmonie.” Lachend: “We vonden het ongelooflijk eng toen we het hoorden. Maar dan ineens sta je op het podium en het zag er nog leuk uit ook!” Serieus vervolgen ze: “Ze mogen dit niet stoppen. Dat wordt een gemis, ook sociaal. Elkaar wekelijks treffen is gezellig en mensen met andere ziektebeelden ontmoeten werkt verruimend en relativerend, in de zin van: ik heb dit, maar het kan ook anders.”
STEUNTJE IN HET LEVEN
‘Ik ben hier drie jaar geleden gekomen toen ik last kreeg van mijn geheugen”, vervolgt Frits (80, niet zijn eigen naam). “Uiteindelijk bleek het Parkinson te zijn. Als het dansen zou stoppen, ben ik uit mijn doen. Het hoort er zo bij, het geeft mij een steuntje in het leven. Het zorgt voor houvast en gezelligheid. Lid zijn van deze dansgroep vind ik heel bijzonder, ik zou het iedereen willen aanraden. Het is geen gym, hoor: de keuze voor de muziek is iets waar Trudi serieus over nadenkt.” Jeannet (63) ervaart naast mentale ook fysieke steun. Ze zat bij een reguliere dansgroep toen ze long covid kreeg. “Ik heb twee jaar op bed gele gen. Dan gaat het lichaam hard achteruit. Ik vind het heerlijk om mee te doen, om mijn slappe hap lijf in beweging te brengen. Ik word echt gelukkig van zingen en meebewegen op de muziek. Ik ga hier altijd met een grote smile naar toe.” Over de opbouw van de les zegt ze: “De afwisseling van staan en zitten heb ik echt nodig, hoor. Als ik straks thuiskom, ga ik eerst even slapen.
WE MOGEN HIER ZIJN ZOALS WE ZIJN
Jennie (78) en Marga (71) kampen beiden met Niet Aangeboren Hersenletsel (NAH). “Ik ben nu echt moe, mijn hoofd is vol van alle dingen die je hier tegelijk moet doen: coördinatie, bewegen op het ritme van de muziek, oefeningen”, vertelt Jennie. “Toen ik hier drie jaar geleden kwam, had ik geen conditie en kon ik lang niet aan alles meedoen. Inmiddels kan ik alle danspasjes los doen.” Marga vindt het belangrijk te vermelden dat mantelzorgers ook welkom zijn. “Door mijn NAH ben ik langzaam, maar dat maakt hier niet uit. We mogen hier zijn zoals we zijn. Als de ene voet niet wil, doe ik het gewoon met de andere. Daarom pas ik niet bij een gewone gymclub of bij Nederland in beweging.”
Wat ze nog kwijt wil aan beleidsmakers- en beslissers? “Ik denk dat zij zich laten leiden door een verkeerde zuinigheid. Bezuiniging op deze activiteit zorgt juist voor meer zorgkosten. Deze mensen zouden – net zoals jij – eens moeten ervaren wat dansen op recept is en het is om in onze schoenen te staan. Ze hebben geen idee wat Dans op recept voor ons betekent.” ■
Voor meer informatie kijk op: http://www.dansoprecept.nl
