Onlangs kwam het boek Rock ’n Roll in Friesland uit, met portretten van Friese muzikanten. Ook de Leeuwarder Harry Kootstra (74) had hierin zeker niet misstaan. Hij had een turbulent leven als muzikant, maar het begon onschuldig in de tuin van zijn ouderlijk huis in de Rembrandtstraat. Hij wist zijn bestemming toen hij zag hoe trots zijn moeder was als hij wat speelde.
Harry begon als zestienjarige in The Hot Spurs en kreeg nationale en internationale bekendheid met Road en New Deal. Hij stond bekend als dwars en koppig, maar was ook attent en meelevend. Werd soms door collega’s ‘doodgeknuffeld’ en op andere momenten uit de band gezet. Vanwege vasculaire dementie telt Harry zijn dagen af in verzorgingshuis Abbingahiem, waar ik hem opzoek.
Gitaar van veertig gulden
Hij kijkt met een glimlach terug op zijn leven. “Ik was een nakomeling in een gezin met vier kinderen en werd behoorlijk verwend. Ik reed als enige in de buurt op rolschaatsen. Via mijn broer kwam ik in aanraking met muziek. Hij zat bij het revuegezelschap Con Amore en was een soort Rudi Carell.” Harry zag zijn broer optreden en wilde dat ook. “Op mijn twaalfde spaarde ik een gitaar van veertig gulden bij elkaar. Ik kreeg een gulden zakgeld in de week, hier en daar wat rapportgeld en een heitje voor een karweitje. Op het stoepje voor huis stond ik te spelen. Kom van dat dak af, daar waren ze gek op. Dan voelde je je een hele artiest.”
Niet zo hoog in de bol
Bij een talentenjacht werd Harry door The Hot Spurs ontdekt. Ze vroegen hem bij de Friese band. “Dat was echt een droom, ik was nog maar zestien. Ik studeerde net in Groningen aan het muzieklyceum. Eigenlijk wilde ik naar het conservatorium, maar dan moest je HBS hebben. En ik kwam van de MULO, want wij hadden het niet zo hoog in de bol.” Harry wilde niet bouwvakker of kantoorklerk worden. “Muziek maken, daar lag mijn roeping. Niks anders. Nou ja, ik moet niet liegen, ik heb nog een klein jaar bij de Sleutelspecialist gewerkt. Maar dat was het dan ook.” Die eerste band was een springplank naar meer. “Ik had veel mogelijkheden, was muzikaal van alle markten thuis. De platen die ik kocht waren van verschillende genres, maar altijd meerstemmig. Zoals The Platters en later Crosby, Stills, Nash and Young.” Jurjen de Wit, oud-manager van New Deal die bij het gesprek aanwezig is, veert op en tovert Teach your children door de Friese countryband uit zijn mobiel. Harry sluit de ogen en wiegt mee met de melodie.
New Deal
Voordat Harry bij New Deal speelde, was hij bassist bij de Leeuwarder popband Road. “Ik zat met Frans van den Borg bij Trio Ben Mol. Altijd werk, beste gages, maar alleen maar stemmingsmuziek. Wij wilden wel wat anders. Met zanger Hans Krakau en drummer Arjen Kamminga erbij werd het een superkwartet.” De single Unchained Melody (bekend van de Righteous Brothers) bracht Road, mede door een optreden bij Toppop, landelijke bekendheid. “We reden rond in een grote bus volgeplakt met sponsoruitingen en hadden een fanclub met honderden leden.” Maar het muzikale hoogtepunt blijft toch New Deal. “Ik wilde mij als muzikant meer onderscheiden. Die kans kreeg ik bij New Deal. Mijn gitaarspel, maar vooral ook mijn zang, kwamen daar goed tot z’n recht. Countrymuziek en dan meerstemmig, ik was helemaal op mijn plek.” Harry ging met de Friese band Europa in. Ze traden veel op bij Amerikaanse en Britse bases en speelden met grootheden als Charles Daniels, Glenn Cambell en Roy Orbison.
Doorleefde stem
Het gesprek vermoeit Harry zichtbaar, maar met zachte stem praat hij langzaam door. “Wat een prachtige avonturen, maar het hoogtepunt van New Deal heb ik niet meegemaakt. Toen ze door Amerika toerden zat ik er niet bij. Uit de band gezet.” In de wereld van seks, drugs & rock ’n roll kregen de seks en de drugs geen grip op Harry, maar hij had wel een andere verslaving. “Ik ben twintig jaar vreselijk aan de drank geweest. Dat ik hier zit is een wonder. Vanwege alcoholproblemen heb ik vaak in het ziekenhuis gelegen en daardoor veel gemist. Niet alleen geld, maar ook muzikale ervaringen. Wie wil er nou niet naar Nashville?” Toen hij de drank had afgezworen keerde hij terug bij New Deal. Zijn ervaring en doorleefde stem waren onmisbaar voor het specifieke geluid van de band.
Voor drie levens opgezopen
Harry stopt even met vertellen, neemt een slokje water en bedenkt dat hij al met al een prachtig leven heeft . “Ik heb dubbel geleefd en voor drie levens opgezopen. Sommige dingen hadden anders gekund, maar als je nergens spijt van hebt, heb je ook niet geleefd. Ik heb vrede met mijn leven, maar ook vrede met de dood. Als ik vooruitkijk dan is het aftellen, maar iedere dag is er weer eentje. Ik zie wel hoe lang het nog duurt. Mijn vader werd bijna honderd; dan heb ik nog even te gaan.” De muzikant gaat nog snel op de foto. Achter zijn zonnebril glunderen vast zijn ondeugende ogen. Behendig stuurt hij zijn elektrische rolstoel de gang in, op weg naar zijn kamer. Nog even draait hij zich om: “Geef het artikel maar bij de receptie af. Ik wil wel eerst lezen wat je er van gemaakt hebt.” ■
