Riemie portretteert mensen bij wie het financieel gezien geen vetpot is. Hoe is dat zo gekomen en hoe beïnvloedt het hun dagelijks leven? Waar lopen ze tegenaan en wat helpt om hun situatie draaglijker te maken?
Marijke Huizing-van Dijk heeft zich lange tijd klein gevoeld vanwege de schulden die ze had. Dankzij eigen inzet en hulp van anderen kwam ze er bovenop. Ze gunt een ander het geluk dat ze gevonden heeft. Daarom deelt Marijke haar kennis: wees open over je situatie en durf hulp te vragen.
In 2005 overleed haar man. Marijke bleef achter met twee jonge kinderen en moest maar zien hoe ze haar hoofd boven water kon houden. Vrij kort hierna overleed haar vader en werd ze mantelzorger voor haar moeder, samen met een broer die in 2009 overleed. In 2017 liep het haar over de schoenen: het was een puinhoop in huis en financieel had ze de zaken niet meer op orde.
Ik kan het zelf wel
“Als ze in die tijd aan me vroegen hoe het me ging, zei ik: goed”, vertelt Marijke. “Dat zou ik nu niet meer zeggen, dat moet je leren. Ik bleef maar denken: ik kan het zelf wel. Ik bewaarde alle brieven en afrekeningen, keek hoever ik kon komen. Dan besloot ik: dit betaal ik deze maand maar niet. Maar de maand erop was het weer precies hetzelfde. Zo ben ik in de min gekomen bij de De Friesland Zorgverzekering. Als je eenmaal een betalingsachterstand hebt dan komt er een boete bovenop. Ook dat nog! Zo ontstond er een behoorlijke schuld. Daar kwamen nog gezondheidsklachten boven op. Hetbegon met diabetes, daarna volgde een hernia, die overging in een kanaalstenose. Dat kon niet geopereerd worden, het zat te dicht bij mijn ruggenmerg. Het lopen ging slechter, ik kwam minder de deur uit. In die tijd is er een breuk in mijn enkel ontstaan, wat door een zeldzame bijkomstigheid van de diabetes tot meerdere breuken heeft geleid. Alleen werd dat pas na anderhalf jaar ontdekt. Mijn enkel werd stijf en ik kon niet meer autorijden. Het lopen werd ook slechter. Je wereld wordt zo erg klein.”
Neerwaartse spiraal
Marijke belandde in een neerwaartse spiraal. Ze verwaarloosde haar huis en botste regelmatig met haar dochter. Toen kwam het moment dat ze zich realiseerde dat er iets moest gebeuren. “Daar moet je echt aan toe zijn. Om te zeggen: ik kan het niet meer. Ik zat achter de computer en ben gaan googelen. Ik kwam uit op Amaryllis, dat was toen nog wijkteam West. Met een superhoge hartslag heb ik hen gebeld. Toen mijn dochter thuiskwam vertelde ik haar dat ik gebeld had omdat ik het niet meer redde. Haar reactie was: mam, wat ben ik trots op je. Zo is alles in gang gezet. Mijn dochter is mee geweest naar Amaryllis, dat voelde fijn. Alles kwam op tafel, dat moest ook wel.”
Net schulden afgelost
Inmiddels zijn we zes jaar verder. Marijke kreeg via Safier psychische hulp voor de posttraumatische stress die ze had opgelopen door drie opeenvolgende overlijdens. Ze had baat bij de combinatie van psychologische hulp, ondersteuning via een diëtiste en sport. Haar huis kreeg een facelift dankzij de hulp van Stichting Present en haar kinderen. Financieel heeft ze alles weer op de rit. “Ik heb net al mijn schulden afgelost. De schuld bij De Friesland werd gelukkig voor een deel kwijtgescholden door een regeling van de regering. Gemeentelijke belastingen zoals onroerendzaakbelasting had ik zeven jaar lang niet betaald. Die zijn eerst on hold gezet door bemiddeling van Amaryllis en alles is nu afbetaald. Bij het Noordelijk Belastingkantoor heb ik om uitstel gevraagd. Ik heb geleerd dat als je belt met een organisatie en open bent over dat je schulden hebt maar wel wilt betalen, er wel mogelijkheden kunnen ontstaan om iets te regelen. Natuurlijk is het altijd afwachten wie je aan de lijn hebt, maar ik adviseer iedereen: bel! Amaryllis heeft me geholpen met het huis en de hypotheek. Je kunt uitstel krijgen bij de bank, je kunt de rente tijdelijk aanpassen. Er zijn maar weinig mensen die dat weten,” deelt Marijke haar kennis.
Allemaal boekjes
“Hier op tafel liggen allemaal boekjes. Aan de ene kant staan de inkomsten per maand, aan de andere kant de uitgaven. Van alles wat ik uitgeef bewaar ik de bonnetjes. Als ik aan het eind van de maand niet uitkom, ga ik kijken wat ik fout heb gedaan. Op een gegeven moment werd het zelfs een sport om te ontdekken: wat heb ik extra gedaan en wat had ik beter niet kunnen doen? Zo krijg je inzicht en grip. Je pin is gewillig; je kaartje op het pinapparaat en klaar! Maar ik heb in de supermarkt meegemaakt dat mijn saldo ontoereikend was en dat ik daar met een kop als een boei stond. Nu zorg ik dat ik de basis zoals aardappelen en brood in huis heb. Ik sneup echt alle folders door. Ik heb wel voor een jaar tandpasta in de kast, dat was in de aanbieding.”
Rust en vrijheid
“Weer zonder schulden zijn geeft rust en vrijheid. Om die sores niet meer hebben. Schulden hebben voelt zo gênant als je gewend bent om alles zelf te doen. Maar dat mezelf willen redden heb ik veel te lang vol gehouden. Het geluk dat ik gevonden heb, gun ik ook een ander. Dat is de reden dat ik mijn verhaal wil delen. Mijn moeder noemde me altijd ‘klein maar dapper’. Ik heb me lang klein gevoeld, maar ben er weer bovenop gekomen.” ■
